Αμπούλ Αταχίγια

(Κούφα, Μικρά Ασία 748 – Βαγδάτη 828). Άραβας ποιητής. Προερχόταν από ταπεινή οικογένεια. Έζησε στην Κούφα και αργότερα στη Βαγδάτη, όπου εργάστηκε στην αρχή ως αγγειοπλάστης. Στα πρώτα ποιήματά του, που διακρίνονται για το απλό και απέριττο ύφος τους, ειρωνεύεται τους πλούσιους και στρέφεται ενάντια στη σχολαστικότητα και στον θρησκευτικό φανατισμό της εποχής του. Η ποίηση αυτή βρίσκει μεγάλη απήχηση στα φτωχά λαϊκά στρώματα της Βαγδάτης. Ο Α.Α. απέκτησε μεγάλη φήμη για τα θαυμάσια ερωτικά λυρικά του ποιήματα. Απότομα όμως, την ηδονιστική θεώρηση της ύπαρξης διαδέχονται σκέψεις για την αδυναμία της ανθρώπινης ζωής σε τόνους απαισιόδοξους. Στη συλλογή των λυρικών του ποιημάτων Ντιβάν δίνει τη μορφή ενός ιδανικού ασκητικής σοφίας. O Α.Α. έγραψε τα ποιήματά του σε διάφορα μέτρα και ανανέωσε την αραβική ποίηση με τις καινούργιες μορφές μέτρων που χρησιμοποίησε. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Άραβες ποιητές.